رضای تو ...

پدر با خود نجوا کرد: خدایا مزرعه‌ام تشنه و ترک خورده است، باران بفرست.

مادر زیر لب گفت: خدایا سقف خانه‌ام چکه می‌کند، خودت ما را از باد و باران حفظ کن. 

.

. 

.

کودک اندیشید: باران ببارد چه بهتر، باران نبارد چه بهتر!