درباره من
پیوندها
جدیدترین یادداشتها
همهنویسندگان
- محمود اروجزاده 6
- مرتضی توکلی 20
- هپلی 47
- متین پرداز 2
- ابتهاج عبیدی 30
- زهرا احمدنژاد 30
- _ 8
- علی اشرفی 23
- سحر 12
- اشکان نیری 7
- سعید آقایی 44
- ساما 22
- زهره 4
- سیامک احمدی 1
- محمد مبینی 1
- تهرونی 7
- داستانک آبی 5
- سهیل میرزایی 6
- امیر ح 4
- یاس 9
- مصطفی عابدینی 27
- سید مهدی کسایی زاده 2
- مهدی 22
بایگانی
- فروردین 1392 1
- مهر 1391 1
- تیر 1391 1
- اردیبهشت 1391 1
- فروردین 1391 1
- بهمن 1390 1
- تیر 1390 1
- اسفند 1389 2
- بهمن 1389 2
- دی 1389 2
- آذر 1389 1
- مهر 1389 1
- شهریور 1389 3
- مرداد 1389 1
- تیر 1389 3
- خرداد 1389 2
- فروردین 1389 5
- اسفند 1388 12
- بهمن 1388 6
- دی 1388 5
- آذر 1388 2
- آبان 1388 7
- مهر 1388 12
- شهریور 1388 40
- مرداد 1388 8
- تیر 1388 6
- خرداد 1388 4
- اردیبهشت 1388 2
- فروردین 1388 6
- اسفند 1387 5
- بهمن 1387 2
- دی 1387 18
- آذر 1387 17
- آبان 1387 10
- مهر 1387 16
- شهریور 1387 20
- مرداد 1387 3
- تیر 1387 18
- خرداد 1387 16
- اردیبهشت 1387 27
- فروردین 1387 31
- اسفند 1386 20
- بهمن 1386 20
- دی 1386 10
- آذر 1386 19
- آبان 1386 6
آمار : 501366 بازدید
Powered by Blogsky
پادشاه شدن
از در که وارد شد پاهاش رو روی پادری ضدباکتری کشید و با اخمهای درهم به سمت اتاقش حرکت کرد. اتاق شماره نود و شش هزار و چهارصد و هفده.
با خودش فکر کرد: من خیلی معمولی ام؛ یه کار گر ساده!
اون روز حقیقت تلخی رو فهمیده بود؛ یه زنبور کارگر نمی تونه ملکه بشه!
نرگس
شنبه 14 اردیبهشت‌ماه سال 1387 ساعت 09:18
پیشنهاد عنوان برای داستان: «پادشاه شدن یا پادشاه نشدن!»
واقعا این که آدم یک موضوع نسبتا سیاسی را کاملا غیرسیاسی داستانک کند خیلی هنر می‌خواهد (:
به سبک این هنر هم می‌گویند محافظه‌کاریسم (به ایسم‌های قبلی اضافه کن!)
جالب بود. خوشمان آمد. برای اینکه باور کنی خیلی دقیق خواندم:
۱. اسپیس بین کلمه‌ی «ضد» و «باکتری» را حذف کن.
۲. وقتی در داستان گفتی اخمهای درهم، خواننده می‌فهمد که طرف ناراحت بوده. بنابراین عبارت «کاملا دلخور» نباشه بهتره.
التماس دعا.
این نوع داستانک ها رو برحسب سلیقه دوست ندارم مگراینکه ضربه ی آخر خیلی قشنگ و فراموش نشدنی باشه. برای من ضربه ی آخر خیلی معمولی بود که البته شاید سلیقه ای باشه.
اما از هم جالب تر برای من "اتاق شماره ی نود و شش هزار و چهارصد و هفده" است! آهان! راستی! فکر کنم بهتر باشد همین "اطاق" را "اتاق" بنویسید. مثل بلیط که مدتهاست شده بلیت. یا خیلی کلمات دیگر به جز کلماتی که تغییر حرف عربی به فارسی منجر به تغییر معنا بشود. این یک قاعده ی تثبیت شده است.
اما انصاف ام حکم می کند بگم که این داستان رو دوست داشتم. شاید فقط به خاطر تصویر زنبور کارگری که وارد اتاق شماره ی نود و شش هزار و چهارصد و هفده شده و خواب و خیالات خوش از سرش پریده!
مرسی!
خیلی خیلی خوشم اومد.
موضوعت فوق‌العاده است. منتها قبلا با این موضوعات برخورد داشته‌ام به همین خاطر برایم تازگی نداشت.
جملات اول کارتون «زی» خاطرت هست؟ مورجه‌ای که کمبود محبت احساس می‌کرد.برای اینکه بچه وسطی در یک خانواده ۲ میلیون نفری بود!
((-: