جلوی آینه

هر روز صبح جلوی آینه می‌ایستاد و از پشتِ کفِ خمیر دندان و مویی‌های مسواک بیست بار تکرار می‌کرد: «من رئیس اداره می‌شوم!» وقتی سر ماه از سر پستش تکان هم نخورد به کتاب مراجعه کرد و با دست‌های لرزان کتاب را ورق زد و ورق زد تا ناگهان به این جملات جادویی رسید که فراموش‌شان کرده بود: «درون‌تان را از نفرت خالی کنید و به تمام مردم دنیا عشق بورزید.» جلوی آینه رفت تا ذکر جدیدش را تمرین کند. کاغذ قبلی را برداشت و کاغذ جدید را گوشه‌ی آینه‌ی دستشویی فرو کرد. یک‌بار از نظر گذراند: «من همه‌ی مردم دنیا را دوست دارم و برای رسیدن آن‌ها به آرزوهایشان دعا می‌کنم.» چند دقیقه ساکت ایستاد و نگاه کرد. کاغذ را برداشت، پاره کرد و توی سطل آشغال کنار پایش ریخت.